puerto quito & quito: ups en downs

Zondag vertrok ik samen met sonja naar puerto quito. We werden gebracht door iemand van de organisatie. Na een autorit van bijna 4u kwamen we dan eindelijk aan in Puerto quito. We gingen ongeveer 15 min over een zandweg steeds verder weg van de bewoonde wereld. Daar aangekomen was er niemand en nam niemand de telefoon op. Na een half uur proberen kregen we er eindelijk iemand aan en bleken ze nog in de winkel te zijn. Een uur later was er dan eindelijk iemand maar bleken ze geen woord engels te kunnen en mijn spaans is nog niet goed genoeg om te communiceren dus ik was compleet afhankelijk van sonja.
hierna kregen we te horen dat er dinsdag een grote groep zal komen en dat we dus bij de buren zouden slapen, ongeveer 10 minuten lopen. Dit is dus wel lopen in complete duisternis met alleen een zaklamp als verlichting, de omgeving was te vergelijken alsof je s nachts alleen in een bos loopt, niet echt prettig dus. Onze verblijfplaats was een cabana, een houten hut met hangmatten maar ook een hele vieze douche/wc die het ook nog eens niet deed.

Maandag eerst genoten van een heerlijk ontbijt want hier krijg je 3 maaltijden per dag die ook echt heerlijk waren. Ik kreeg weer priveles van patrick. De lesssen werden gegeven in de buitenlucht dus af en toe werd je afgeleid door al het gefluit en gezoem om je heen. Ook de muggen waren aanwezig en ik beviel hen wel met als resultaat dat ik na een ochtend al vol muggenbulten zat. Na de lunch kreeg ik een rondleiding door de tuinen waar allemaal verschillende bomen en planten staan en kon ik vers fruit proeven, gelukkig was sonia mee als tolk. Na deze rondleiding gingen we chocolade maken door cacaobonen te verwarnen, pellen, persen en de chocolade te koken. Hierna gooide we het over de stukjes banaan. Ik genoot vooral van de banaan de chocolade vond ik maar niks haha.
nu klinkt het allemaal als een geweldig avontuur maar ik vond het niks. Ik voelde mij er zo unhappy en kon alleen maar aftellen wanneer ik weer kon gaan. Ik denk dat het vooral eraan lag dat ik niet volledig deel kon nemen aan gesprekken waardoor je er toch niet bij vind horen. Ook vond ik het leven in de natuur niets want ik haal mijn energie juist uit de drukte om mij heen en als ik een dipje in quito had ging kk uitzending gemist kijken als afleiding maar dat was hier onmogelijk zonder wifi.
dinsdag was het nog niet beter en omdat sonja zich ook niet happy voelde besloten dat we gingen proberen om woensdag terug naar quito te gaan. Nou dat ging nog niet zo makkelijk omdat degene die best engels spreekt bij de organisatie afwezig was. Maar na 10u rondbellen was het eindelijk geregeld.
woensdag met goede zin op want we gingen s ochtends naar de watervallen, de activiteit waar ik erg naar uitkeek. Helaas waren de weergoden het daar niet mee eens en moest de activiteit afgeblazen worden vanwege de regen. Dan maar eerder terug naar quito. Aan het einde van de middag was ik terug en het voelde alsof ik weer thuis was.. heerlijk.

S avonds natuurlijk meteen naar ladiesnight en echt een topavond gehad met deze keer geen kater op donderdag.
Woensdagnacht een nieuwe kamergenoot gekregen, esther uit weert dus heerlijk Nederlands praten.
Donderdag bezoek aan school gebracht om te kijken of ik daar nog 2 dagen les kan krijgen. Dit was mogelijk voor 7dollar per uur en ik kon 8u les krijgen. Nou toen heb ik even mijn mondelinge vermogen in de strijd gegooid en voor elkaar gekregen dat ik nu alles grstis kreeg:)

Vrijdag 2u spaanse les gekregen en 2u kookles. We maakte een typisch ecuadoriaans drankje met fruit. Het zag er niet uit maar smaakte prima.
S middags met Philip, connie, pauline en noelle naar de teleferiqo gegaan. Dit is een punt op 4000m hoogte waar je over de hele stad kan kijken. Helaas was dit alleen met een kabelbaan te bereiken en met mijn hoogtevrees was dat een hele klus. Gelukkig waren ze heel lief en zeiden ze dat ik hun hand vast mocht houden als ik dat wou. Het ging allemaal prima tot we halverwege waren en de kabelbaan stil bleef hangen. Ik denk het engste moment uit mijn leven. We zaten daar wat heen en weer te bungelen op een enorme hoogte. Hyperventileren alles pffff verschrikkelijk. Gelukkig lazen we dat het normaal was en dat je tot max. 10 min stil kunt hangen, wij begonnen naar 1 minuutje bungelen weer te bewegen. Je kunt je voorstellen hoe blij ik was om boven te zijn. Maar het was het waard het uitzicht was prachtig en het weer heerlijk.

Vrijdagavond eerst gaan uiteten met esther, connie, pauline, sarah en een franse gast die Sarah kende. Heerlijk Mexicaans gegeten. Hierna thuis voor gaan bereiden op halloween. Wat een topavond was het weer, het uitgaan in quito bevalt mij wel.

Vandaag met emily en esther naar de markt in het park gegaan en heerlijk in de zon gelegen.

Morgen de 8u durende busreis naar lago agrio. Hier verblijf ik in een hotel om vervolgens maandag 2u met de kano de jungle in te gaan voor 5 dagen. Noelle heeft dit afgelopen week gedaan en zei overdag is geweldig en snachts is verschrikkelijk als je bang bent voor spinnen. Laat ik dat nu net zijn..... we laten ons verassen, hopelijk heb ik volgende week een positief verhaal te vertellen.