Laatste week vol stress en pech & weer thuis

Nadat ik besloten had om eerder naar huis te gaan was het erg lastig de laatste dagen in te vullen. Na een hele dag de lonely planet doorbladeren toch besloten de hele week in Quito te blijven en vanuit daar uitstapjes te maken naar Papallacta (hotsprings) Quilotoa loop(krater) en otovalo(indianenmarkt).
In zou de hele week verblijven in hostel Secret Garden. Dit is een hele leuk hostel in het historisch centrum van Quito. Je kunt hier elke dag ontbijten en dineren als je wil en er is een groot dakterras waarbij je over quito kunt kijken. Erg mooi en een ideale plek om mensen te ontmoeten.

Dinsdag dus op tijd naar het busstation. Die overvolle lijnbussen in Quito ga ik dus absoluut niet missen. Vanuit het grote busstation moest ik ongeveer 2 uurtjes in een touringcar naar Papallacta. Pearl Harbor stond erop in de bus dus ik kwam mijn tijd wel door, ik vond het zelf jammer dat we er waren want het was net spannend.
In het hostel hadden ze al gezegd dat ik het beste vanuit de bushalte een taxi kon pakken, alleen was er nergens een taxi te vinden.
Er stond een groot bord met Papallacta therme 2,9 km dus ik dacht dat kan ik wel lopen. FOUT!! pff was allemaal berg op maar dan echt vol stijl omhoog. Mijn kuiten stonden nog op springen van al dat gewandel op de Galapagos dus ik was helemaal dood toen ik aankwam. Dus een extra reden om te genieten van al die lekkere warme baden. Na 1,5 vond ik het wel prima en kon ik weer 2,9km teruglopen.
Nou dat was al een dag voorbij nog maar 3 topdagen en dan lekker naar huis..........tenminste dat was het plan, helaas dacht iemand hier anders over.

Toen ik 's avonds terugkwam op mijn kamer en mijn geld terug in mijn safetybox wilde doen zag ik dat deze open stond. Mijn tablet en camera lagen er gelukkig nog in maar mijn moneybelt lag er niet meer. Ik had nog geen paniek want ik had hem 's ochtends nog gehad dus waarschijnlijk was ik weer eens chaotisch en had ik hem ergens laten slingeren. Na alles overhoop te hebben gehaald toch maar mijn kamergenootje gevraagd of ze iets had gezien. Hostel ingeschakeld maar die hadden niets gezien. Vervolgens mijn andere kamergenoten (4 in totaal) erbij gehaald en samen alles afgezocht. Zelfs in het toilet en de prullenbakken gezocht maar nergens lag iets. Om een beetje te omschrijven hoe de stress was de inhoud van mijn moneybelt: paspoort, medisch paspoort, pinpas en geld. Thuis mijn ouders wakker gebeld om ze op te hoogte te stellen en erna toch maar gaan slapen want waarschijnlijk wordt het een drukke dag morgen.

's ochtends meteen internet afgegaan voor nummers en informatie. mijn ouders hadden inmiddels naar buitenlandse zaken gebeld en die zeiden dat ik naar Peru moest voor een nieuw paspoort omdat Ecuador geen ambassade had. Dit vond ik zelf erg vreemd omdat ik de grens niet overkan zonder paspoort en ik wilde alle opties af voordat ik 24uur naar peru af moest reizen.
Om half 9 meteen de ambassade in Peru gebeld. Gelukkig waren ze hier erg behulpzaam. Ik moest veel informatie geven en een paar mails sturen en dan gingen ze proberen het die dag nog te regelen want donderdag en vrijdag zijn ze dicht vanwege kerst.

Na een paar uur in stress te hebben gezeten kreeg ik een mail dat ik toestemming heb gekregen voor een LP(een soort noodpaspoort). Helaas was het consulaat in Quito 2 weken dicht dus ik moest naar Guayaquil. Deze was alleen open op maandag en dinsdag. Meteen weer noodnummer gebeld en gevraagd of er echt niets mogelijk is om het eerder te regelen maar dit was er echt niet. Huilend naar huis gebeld en iedereen op de hoogte moeten brengen dat ik dus niet naar huis kwam dat weekend.
Nadat de tranen op waren maar de knop omgezet. Ik ga gewoon ervanuit dat alles nu wel goed gaat lopen dus ik blijf maar 2 dagen langer en maak er maar het beste van de laatste dagen.

Stap 2: aangifte doen. Ik kon het politiebureau niet vinden dus bij het toeristisch centrum gevraagd, hier wist ze het niet dus samen een agent op straat aangesproken. Deze was zo lief met mij mee te lopen naar een politiebureau een paar straten verder. Hier belde ze een collega die mij kwam halen voor de aangifte. Deze kwam met een politiewagen waarin ik dus ook mee mocht. Daar zat ik dan achterin achter het beschermingsglas, gekke ecuadorianen. de sirene ging zelf soms kort aan zodat hij snel door kon rijden. Na mijn aangifte weer in politiewagen met dit keer 2 agenten terug naar het hostel. De agenten gingen mee naar binnen want ze vonden het erg vreemd dat er in een hostel gestolen was en ze wilde de eigenaar spreken. Het was dus een heel avontuur.

's avonds met een groep jongens van het hostel samen naar een soort kerstmarkt. Hier was niet heel veel aan dus na het eten van een zakje mini oliebollen weer terug naar het hostel. Echter niet voordat we op de foto waren gegaan in de slee van de kerstman. Vooral de nederlander die helemaal lam was en besloot in de slee te gaan slapen zorgde voor veel hilariteit. Hierna dus snel terug. Helaas waren er geen taxi's en aangezien het ver was en ook niet veilig een pickup aangehouden en aan die aardige ecuadoriaan gevraagd of hij ons in zijn laadbak mee wilde nemen. Dit wilde hij wel dus met 7 mensen achterin en op naar het hostel.

Omdat mijn pinpas gestolen was en mijn creditcard al eerder verdwenen was had ik nog maar 50 dollar over. Dit betekende dus de hele dag in het hostel doorbrengen en zo min mogelijk geld uitgeven. Het hostel was zo lief mij gratis ontbijt en diner aan te bieden en een hostelgenoot leende mij geld zodat ik ook af kon reizen naar Guayaquil.
Donderdag en vrijdag dus doorgebracht met netflix. Donderdagavond hadden we nog een 3gangen kerstdiner maar verder weinig kerstgevoel en vooral uren weg kijken.

Zaterdag naar guayaquil. Ik had in de tussentijd een hostel geboekt. De busreis duurde 8 uur maar gelukkig vloog de tijd om. het hostel lag ergens in een niet toeristische buurt. Ik had weer een gedeelde kamer met alleen maar zuid amerikanen die geen engels spraken. Alles achter slot en grendel en dan snel slapen.

Zondag was een mega lange dag. De hele dag super zenuwachtig of het allemaal goed zal komen maandag. Ik durfde er niet in te geloven om op die manier de teleurstelling kleiner te maken als het mis ging. Ik voelde mij ook erg onveilig in Guayaquil dus buiten het halen van eten heb ik het hotel niet verlaten.

Maandagochtend meteen naar het consulaat gebeld. De man die mij het LP moest geven zei dat ik 2 formulieren moest hebben. Ik had er echter maar 1 in hoeven te vullen dus hij zei dat hij mij dan geen LP mag geven maar ik maar langs moest komen. Hostel heeft dus een taxi gebeld die eerst met mij naar een fotoshop ging om pasfoto's te maken. Dit was dus duimen dat ze een juiste foto maken. Toen met de taxi naar het consulaat. We konden het niet vinden en ik moest er voor 12u zijn want dan ging het dicht. Het consulaat bleek in een loods/fabriek te liggen. Na een aantal minuten in spanning kreeg ik dan eindelijk de bevestiging dat alles goed was. Ik kan naar huis!!!

Om 17.00 richting vliegveld. Ik kon niet wachten naar huis te gaan, ik was er zo klaar mee. Het vliegtuig was niet vol dus ik had plek genoeg. Na een heerlijke vlucht van 11uur en 10 minuten weer terug in Nederland. de 1e 2 tassen waren meteen van mij dus ik was snel klaar om eindelijk mijn lieve familie te knuffelen. Ik had al zo vaak gedacht aan dit moment en eindelijk was het tijd om de deuren door te lopen.

Mijn familie had 2 grote ontvangstplannen gemaakt. Mijn vader stond bij de raam van de bagageruimte te kijken om alvast te zien dat ik eraan kwam. Mijn moeder en nichtje zouden bij de deur staan met een spandoek en een zak snoep (op mijn aanvraag). Als we dan thuis zouden komen zou de kamer vol zitten met opa's oma, tante, broers en neefje. dat was het plan...... helaas loopt bij de familie Coort niet alles zoals gepland.

Ik had zo snel mijn bagage dat de schermen nog aangaven dat de bagage verwacht werd en mijn ouders dat dus ook dachten. Toen ik dus door de deuren liep zag ik helemaal niemand. Na een paar seconde hoorde ik mijn moeder roepen. Ze zat nog rustig op het terras met mijn nichtje en moest nog snel ht spandoek pakken. Mijn vader ben ik maar gaan halen. Door dit alles en het rustige verkeer waren we dus veel te vroeg thuis en zat er helmaal niemand. IPV een ontvangscomité ging ik nu dus mijn was doen. Gelukkig konden we achteraf wel hard lachen om dit alles. Wat was het fijn iederen weer te zien maar het voelt ook meteen alsof je nooit weg bent geweest.

Laatste dagen een dubbel gevoel. Ik ben super blij thuis te zijn en heb van geen enkele beslissing spijt. Maar omdat mijn laatste week zo vervelend was ik daardoor niet meer genoten heb, heb ik nu een naar gevoel bij mijn reis. Ik ga ervanuit dat dit snel over gaat maar zorgt nu wel voor een naar gevoel want wat was dit en mooi avontuur. Want een mooie ervaring. Vele mooie plekken gezien, bijzondere dingen mee gemaakt, leuke mensen ontmoet. Ik heb er super veel van geleerd en hoop dit mee te kunnen nemen met alles wat ik nog tegen ga komen. Nu nog een weekje vakantie en dan begint het gewone leven weer.

Bedankt voor alle support en leuke reacties in de laatste 2,5 maand!!!